The Amsterdam Chronicles: Def Con City is een trilogie van misdaadromans van de Ierse schrijver Brian Christopher, met deel 3 aan het einde van 2017 uitgrebracht. Zoals de titel al doet vermoeden, spelen de romans zich af in Amsterdam, waar goede en slechte jongens langs de grachten rond het beroemde stadscentrum achter elkaar aan zitten.

Harvey Wall is een moorddetective die vanuit het New York City district naar de Amsterdamse politie werd gestuurd op een zes maanden durende uitwisseling van werk. Zijn achtergrond is wat troebel en doet vermoeden dat hij buiten de politieprocedures als enige operator optreedt.

Als hij in Nederland aankomt, is Harvey de twee Nederlandse rechercheurs die hem op Schiphol hebben ontvangen te slim af. Hij ontwijkt hen om de stad onder zijn eigen voorwaarden binnen te komen. Voordat hij zelfs maar voet aan wal heeft gezet in zijn gastgebied, heeft hij drie dieven gearresteerd en een reputatie opgebouwd dat hij glad en brutaal onorthodox is in zijn professionele gedrag.

Tot vreugde van zijn nieuwe collega’s werkt Harvey samen met zijn tegenpool Frank Bakker, ‘…. een wedergeboren hippie van begin jaren dertig, wiens grootste plezier in het leven bestond uit het vangen van criminelen’ en het eten van muffe pizzaplakken in zijn bureaula. Dit onwaarschijnlijke paar zorgt voor een succesvol politieduo.

Wanneer twee ongebruikelijke sterfgevallen op dezelfde nacht in dezelfde buurt plaatsvinden, worden de politie en een patholoog opgeroepen om een onderzoek in te stellen. Meer doden volgen elkaar in hoog tempo op en breiden de plaats delict uit met herkenbare Amsterdamse buurten zoals het Rembrandtpark, de Kinkerstraat en het gebied rond het Concertgebouw.

De moorden zijn creatief en de dader beschikt over specifieke krachten die vergelijkbaar zijn met die van kleine superhelden. In de elektronische versie van het boek zijn links naar de straten opgenomen voor lezers die via Google Maps willen volgen waar de actie plaatsvindt.

Het verhaal is strak en snel en zorgt ervoor dat de lezer tot aan het einde bladzijdes om blijft slaan. Af en toe is er een dip in geloofwaardigheid door het gebruik van karakterstereotypen, die wel kleur geven aan het verhaal, maar (hopelijk) niet overeenstemmen met echte Nederlandse politieagenten.